معنی آیینه فروز - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

نوعی آیینۀ که بخشی از یک کرۀ تو خالی را تشکیل می دهد

(رَ نَنْ دَ / دِ)

آینه افروز. آینه زدای. صیقل. آنکه آینه روشن کند. روشن گر. صاقل. صقّال

(نَ / نِ اَ)

عمل آینه افروز. روشن گری

(رَ)

مجلی. (حبیش تفلیسی). صیقل. آینه زدای. آنکه آینه روشن کند. روشن گر. صاقل. صقّال

آنکه آیینه روشن کند روشنگر صیقل آینه افروز

عمل آیینه افروز روشنگری

آنکه آیینه روشن کند روشنگر صیقل آینه افروز

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما